Untitled

Για την συμμετοχή μας στην έκθεση «Design 2009 προτείναμε το έργο To spiti tis... επιδιώκοντας, όπως αναφέρεται στην πρότασή μας, «την αντιπαράθεση με τα υπόλοιπα εκθέματα, στο βαθμό που αυτά αποτελούν αντικείμενα του βιομηχανικού σχεδιασμού και, ως εκ τούτου, χαίρουν μεγαλύτερης καθαρότητας και σαφήνειας, όσων τουλάχιστον αφορά τη σχέση μορφής και περιεχομένου». Συνεχίζοντας, υποστηρίξαμε πως «η παραπάνω "σύγκρουση" δεν επιθυμεί να υπονομεύσει το σύνολο των υπόλοιπων εκθεμάτων και το σχεδιασμό του χώρου, αλλά να αντιπαραβληθεί με αυτά». Η πρόσθεση ενός οργανικού υλικού (μήλα) εξυπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τις προθέσεις μας. Στο χώρο δεν παρουσιαστήκαμε αυτόκλητα, όπως επίσης και δεν ενημερωθήκαμε εκ των προτέρων για τυχόν δεσμεύσεις ή και απαγορεύσεις.

Λίγες μόλις ημέρες πριν τα εγκαίνια της έκθεσης μας ετέθη το πρόβλημα της οσμής των μήλων και της ενδεχόμενης μελλοντικής δυσοσμίας του χώρου καθώς αυτά επρόκειτο να αποσυντεθούν. Ως εκ τούτου, αποδεχθήκαμε να αλλάζουμε τα μήλα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Την επομένη, κιόλας, των εγκαινίων μας ζητήθηκε να τα αφαιρέσουμε διότι ο χώρος μύριζε. Τρεις ημέρες μετά τα εγκαίνια τα μήλα αφαιρέθηκαν. Δεν ξέρουμε από ποιόν και ούτε μας αφορά. Δεν προβήκαμε σε κανένα χαρακτηρισμό, ούτε αποδώσαμε ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως άλλωστε μπορεί κανείς να καταλάβει παρακολουθώντας το χρονικό των γεγονότων στο blog.

Στο πεδίο των ενδιαφερόντων της ομάδας εμπεριέχεται, μεταξύ άλλων, μια αναστοχαστική διάθεση πάνω σε ζητήματα που αφορούν τους τρόπους της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής και δεξίωσης των εικαστικών έργων, όπως αναφέρεται εμμέσως και στην πρόταση για το έργο που προτείναμε στην εν λόγω έκθεση. Η πρακτική αυτή συμπληρώνεται από blogs, που στόχο έχουν τη συνέχεια της συζήτησης επί των θεμάτων που κάθε φορά προκύπτουν από τις δράσεις μας.

[ http://www.kodra-underconstruction.blogspot.com/,
http://www.our-living-room.blogspot.com/ ]

Με το συγκεκριμένο blog επιχειρήσαμε και πάλι να δημιουργήσουμε ένα ελάχιστο «δημόσιου χώρου» εντός του οποίου προϋποτίθεται η ελεύθερη έκφραση και ανάδειξη των διαφορετικών και, ενίοτε, συγκρουόμενων απόψεων. Να ξεκινήσουμε μια δημόσια, ανοικτή διαβούλευση έχοντας πλήρη συνείδηση των ορίων της δημοσιότητας αυτής.

Κλείνοντας, αναφέρουμε πως σεβόμενοι το χώρο, τους ανθρώπους που μας φιλοξένησαν και μας εμπιστεύτηκαν, αλλά και εμάς τους ίδιους, είμαστε υποχρεωμένοι να αποσύρουμε το έργο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΙΑΣOΝΑΣ ΚΟΝΤΟΒΡΑΚΗΣ
ΞΑΝΘΗ ΚΩΣΤΟΡΡΙΖΟΥ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΑΪΟΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΚΑΣ
NΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΠΑΠΑΞΕΝΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΥΡΜΟΥΖΗ
ΜΑΡΩ ΦΑΣΟΥΛΗ
ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Κυριακή 3 Μαΐου 2009

H παραγκα

Κάτι βρωμάει εδώ!

Βγάλετε τα μήλα ενοχλούν, μη μιλάτε ενοχλεί, μην αντιδράτε ενοχλεί, η σήψη τους θυμίζει κάτι και ενοχλούνται

Αυτό σχολίασε με εύστοχο τρόπο αναγνώστης/ρια του blog. Και, μάλλον, είχε δίκιο.
Πιστεύοντας (λανθασμένα τελικά) πως το «θέμα» θεωρείται λήξαν, αφήσαμε το έργο ως είχε. Σήμερα, Πέμπτη 30 Απριλίου, μέλος της ομάδας επισκέφτηκε το Σπίτι της Κύπρου, με σκοπό να δει αν όλα βαίνουν καλώς σε σχέση με το «πρόβλημα» που προέκυψε τις προηγούμενες ημέρες. Ανεβαίνοντας τις σκάλες, το μέλος της ομάδας μας άκουσε τη «φωνή της συνείδησης»: «Το ‘μαθες; Σας τα πήρανε»!

Αψηφώντας τη «συνείδηση», το μέλος συνέχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά. Πλησιάζοντας το έργο, διαπίστωσε πως και πάλι κάτι μύριζε. Όχι βέβαια κάτι που θυμίζει μήλο, αλλά κάτι σε χημικό, κάτι από «άρωμα ανοιξιάτικων λουλουδιών».

Ουπς! Τα μήλα είχαν ως δια μαγείας αφαιρεθεί.

Θα έπρεπε, ίσως, εδώ να πούμε πως κανείς από εμάς δεν είχε ενημερωθεί για την κίνηση αυτή. Την τελευταία στιγμή και μόνον όταν η επιμελήτρια κα Πόπη Κρούσκα ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το μέλος της ομάδας, τότε θεώρησε κατάλληλο να μας ενημερώσει, πως τελικά έγινε εκείνο που ήθελαν. Έξω και μακριά από τις ανάγκες του έργου, με συνοπτικές διαδικασίες, αποφάσισαν να φέρουν το έργο στα μέτρα τους.

Ποιο είναι τελικά το έργο;
Τίνος είναι το έργο;
Ποια η θέση του «επιμελητή»;
Ποιος ο δικός μας ρόλος;



Καλούμαστε δυστυχώς και πάλι να πάρουμε μιαν απόφαση.

Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση;



Υ.Γ.: Εκ παραδρομής και θέλοντας να τονίσουμε περισσότερο τις ιδιότητες του καθενός μας, βάλαμε σε εισαγωγικά τη λέξη «επιμελήτρια». Σας ζητάμε γι’ αυτό συγνώμη.

Κάτι μυρίζει εδώ...

Την επομένη των εγκαινίων (Τρίτη 28 Απριλίου 2009) ενημερωθήκαμε από την επιμελήτρια και διοργανώτρια της έκθεσης κα Πόπη Κρούσκα ότι κατόπιν διαμαρτυριών κάποιων υπαλλήλων και διαχειριστών του χώρου (Το Σπίτι της Κύπρου), τα μήλα πρέπει να αφαιρεθούν από την εγκατάσταση, καθώς ως «μήλα» μυρίζουν! Αυτό ακριβώς το στοιχείο αποτελεί ένα από τα κεντρικά και, άρα, αναπόσπαστα στοιχεία του έργου.

Προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με όσους και όσες από το χώρο είχαν πρόβλημα. Ύστερα από πολυάριθμες τηλεφωνικές συνομιλίες μας ζητήθηκε να βρούμε «μια λύση».

Καλούμαστε λοιπόν να πάρουμε μιαν απόφαση.

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση;
Να μειώσουμε τα μήλα;
Να αφαιρέσουμε τα μήλα;
Να βάλουμε ένα άλλο έργο;
Να ζωγραφίσουμε τα μήλα;
Να ανανεώνουμε τα μήλα ώστε να μη σαπίζουν;
Να βάλουμε αποσμητικό με άρωμα μήλου στο χώρο;
Να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτα;
Να αλλάξουμε ποικιλία μήλων;
Να βάλουμε άλλα άοσμα φρούτα;
Να χρησιμοποιήσουμε άλλα υποκατάστατα;
Να μονώσουμε το έργο, εν είδη “tupper”;
Να χορηγούμε μάσκες οξυγόνου στους επισκέπτες;
Να δώσουμε μιαν άλλη μορφή στο έργο;
Να αποσύρουμε το έργο;

To spiti tis...

Σε συνέχεια των προηγούμενών μας καλλιτεχνικών δράσεων, ως ομάδα προτείναμε την πραγματοποίηση ενός νέου έργου για το Σπίτι της Κύπρου. Η συνολική πρακτική μας σχετίζεται με θέματα που άπτονται της κατάστασης των καλλιτεχνικών πραγμάτων με μια αναστοχαστική διάθεση. Στην παρούσα στιγμή, σχεδιάσαμε την υλοποίηση ενός έργου με αντικείμενο την ίδια την Ιστορία της Τέχνης και του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε το πως επενεργεί στην Ελλάδα. Προσανατολιστήκαμε στην κατασκευή ενός παραπήγματος, μιας "παράγκας", που θα μεταστοιχειώνει ποιητικά, αλλά και αυτό- σαρκαστικά, όλη την ως άνω σχέση. Το παράπηγμα συνπληρώνεται από και θα ενεργοποιεί μια άλλη σειρά πραγμάτων, ικανά να αναδείξουν μια προβληματική, εν τέλει, συνθήκη. Το έργο, υπό τον τίτλο To spiti tis... σκοπεύει να έρθει σε σύγκρουση με τον ίδιο τον εκθεσιακό χώρο, με το πως αυτός είναι διαμορφωμένος, σαν ένα ακόμα white cube, κληρονομιά του μοντερνισμού και της μεθόδου

που επέβαλλε στην θέαση των έργων.

Ταυτόχρονα, θέλει να αντιπαρατεθεί και με τα υπόλοιπα εκθέματα, στο βαθμό που αυτά αποτελούν αντικείμενα του βιομηχανικού σχεδιασμού και, ως εκ τούτου, χαίρουν μεγαλύτερης καθαρότητας και σαφήνειας, όσων τουλάχιστον αφορά τη σχέση μορφής και περιεχομένου. Η παραπάνω "σύγκρουση" δεν επιθυμεί να υπονομέψει το σύνολο των υπόλοιπων εκθεμάτων και το σχεδιασμό του χώρου, αλλά να αντιπαραβληθεί με αυτά.

Τα εγκαίνια της έκθεσης έλαβαν χώρα την Δευτέρα 27 Απριλίου του 2009